Verhuisbericht
Gezellig naar een gezamenlijke reismee!
Dit reislog is verhuist naar: http://kevinenmelina.reismee.nl
Zie jullie daar!Adelaide: zon, zee, kangoeroes en vervlogen dromen
Heeeey iedereen!
Sorry dat het even op zich heeft laten wachten voordat ik weer eens een nieuw verhaal op mn reislog geplaatst heb, maar zoals jullie zullen begrijpen, heb ik het erg druk gehad. Vooral met zonnen en nietsdoen, maar dat is toch een hele opgave twee weken lang. Na Melbourne ben in terecht gekomen in een heel gezellig, maar wel lekker rustig hostel aan het strand. Gelukkig vertelde een meisje hierover die ik ontmoet heb ik Melbourne, anders had ik nu waarschijnlijk weer in een partyhostel terecht gekomen. Ik deel mijn kamer met een Canadees meisje en soms komt er een nieuw meisje, maar meestal vertrekt die weer na een dag. Op zich wel heel relaxed dus, bovendien is dat Canadeese meisje er ook niet veel, wat dus betekent dat ik de kamer voor mezelf heb. Dat kon ik echt wel weer gebruiken wat privacy.
Inmiddels heb ik ook wel wat van de stad gezien, niet dat er erg veel te zien is: er was een stadswandeling van 3 uur en geloof het of niet, maar in die 3 uur heb ik alle twee de musea bekeken (ja zo groot was het dus), de oudste kerk van Zuid-Australie gezien (1863...pff lachertje) en het oudste woonblok van de stad. De oplettende lezer zal inmiddels begrepen hebben dat ik niemand een dergelijke wandeling nog aan zal raden, maargoed het was weer eens wat anders. Qua cultuur heeft Australie erg weinig te bieden. Het is Engeland, maar dan met een zonnetje erbij en dat is niet zo gek aangezien het natuurlijk een Engelse kolonie is. Qua natuur is er wel erg veel te zien hier (niet in Adelaide op zich). Ik ben vorige week naar het Cleland Wildlife Park geweest waar je kangoeroes kan voeren (eerste keer heel leuk, maar eigenlijk is het alsof je een groot konijn aan het voeren bent) en emu's (die beesten zijn getikt! op deze wereld gezet om je de stuipen op het lijf te jagen en te achtervolgen net zo lang tot je gillend je zakje met eten voor ze op de grond gegooid hebt, haha!). Ook heb ik met een koala geknuffeld! Schattige beestjes (wel scherpe klauwen!). Verder liepen er overal grote ratten waarvan ik nog steeds geen idee heb wat ze zijn en heb ik nog wombats, Tasmanian Devils, slangen, vleermuizen en nog wat meer kangoeroes gezien. Wederom moeten jullie de foto's tegoed houden: backpackers zijn verantwoordelijk voor het verspreiden van computervirussen met hun usbstickies en daarom zijn alle poorten geblokkeerd. En als je al een poort gevonden hebt die het wel doet, dan duurt het zo achterlijk lang dat ik besloten heb het even te laten zitten.
Niet getreurd...dat duurt nog maar even, want ik zet ze er thuis op. 'Thuis?!' hoor ik jullie denken, 'dat duurt nog 2 jaar!!'. Voor sommigen zal het niet als een verrassing komen, voor andere misschien wel, maar ik heb besloten weer naar huis te komen. Inmiddels gaat het weer wat beter omdat ik een ticket naar huis geboekt heb, maar ik ben echt ziek geweest van heimwee: niet kunnen eten, slapen, drinken en constante huilbuien. Met andere woorden, ik ben hier niet gelukkig in en na wat wikken en wegen en even mijn dromen op een rijtje gezet te hebben, kwam ik er achter dat ik de verkeerde droom aan het navolgen was. Toen ik al deze plannen maakte in Nederland, was er niet echt iets wat me daar hield en was ik misschien ook niet helemaal gelukkig. Het gras is altijd groener aan de andere kant en zeker aan de andere kant van de wereld was mijn idee altijd en ik vond het nodig om mezelf te ontdekken. Hier ben ik er achter gekomen dat ik juist wel heel gelukkig was in Nederland en heb ik mezelf meer dan leren kennen. Het gras is hier helemaal niet groener en de romantische voorstelling die ik had van het reizen is behoorlijk teniet gedaan. Bovendien is het alleen zijn helemaal niets voor mij. Zoals ik al eerder verteld heb, had ik gehoopt dat ik veel mensen tegen zou komen met dezelfde interesses, maar die zijn vrij zeldzaam hier. Dan voel je je pas echt alleen en ik moet zeggen dat het geen gevoel is wat ik nog langer met me mee wil dragen. Ik weet nu heel goed waar mijn huis is en kan niet wachten tot ik weer terug ben. Ik mis Kevin vreselijk en kan gewoon niet genieten van alle leuke dingen omdat ik die niet met iemand kan delen waar ik van hou. In plaats van dat ik dingen gevonden heb, ben ik eigenlijk alleen maar iets verloren en vergeten en dit in de eerste plaats toegeven aan mezelf was deze 'reis' meer dan waard.
Goed, na dit psychologisch inzicht even verder met de praktische overwegingen. Ik heb een retourticket terug gekocht, waarbij ik op dezelfde vlucht als Kevin weer terugkom naar Australie. Het enige wat ik echt mis door hier eerder weg te gaan is werken en ik denk dat ik met overtuiging kan zeggen dat werken overal ter wereld hetzelfde is. Het reizen is dus nog lang niet over voor mij en ik weet zeker dat als ik weer terugkom, ik er veel meer van zal gaan genieten. Qua financieen veranderd er ook niet veel, want in Nederland ga ik gewoon weer op zoek naar een baantje voor even zodat ik nog even wat geld kan sparen. Anders zou ik dat geld waarschijnlijk hier wel uitgegeven hebben. Omdat ik maar voor ongeveer 4 maanden weer in Nederland ben, maakt het voor de reisverzekering niet zo veel uit, die blijft gewoon doorlopen en ik schrijf me weer even tijdelijk in voor een zorgverzekering. Het is allemaal misschien een beetje onhandig, maar liever onhandig dan ongelukkig!
Natuurlijk ga ik hier niet zitten sippen de hele dag, ik probeer mijn best te doen om er wat van te maken. Morgen ga ik de outback in! Ruim 7 dagen zal ik daar gaan doorbrengen (onder begeleiding van een tour natuurlijk...ik verdwaal al in Almere!) en we zullen o.a. Ayers Rock en Flinders Range aandoen. Ook zal ik overnachten ondergronds bij de opaalmijnen Coober Pedy. Al met al een avontuur op zich. Als ik weer terugkom van de outback zal ik de rest van de tijd weer hier aan het strand slijten en er een vakantie van maken voor mezelf; een beetje een kleurtje opdoen en vooral lekker uitrusten. Het ticket was niet gratis, dus verder zal ik geen tour meer doen, bovendien zijn de mooiste dingen van Australie, op de outback na, te zien aan de Goldcoast en dat is waar ik met Kevin heen ga.
Als ik terug ben uit de outback zal ik weer proberen een verhaal online te zetten, verder is er helaas niet veel nieuws te melden aangezien ik niet erg veel meemaak haha! Het spijt me dat ik sommige mensen teleur moet stellen...maar voor de mensen die er wel een weddenschap op afgesloten hadden: gefeliciteerd, ik deel graag mee in de winst ;). Ik zie jullie allemaal snel weer en kan niet wachten tot ik over 4 maanden weer allemaal afscheidscadeautjes en afscheidsetentjes krijg, haha!
Knuffel en zoen Melina
Laatste uurtjes Melbourne
Nog even wat internetminuutjes over in het hostel en nog even wat uurtjes te doden, dus ik dacht: laat ik eens wat schrijven over mijn belevenissen hier en over de komende planning. Na zes dagen Melbourne is het namelijk tijd om weer verder te gaan en het partyhostel met korting op condooms (zo lijkt het) achter me te laten. Inmiddels was ik wel een beetje gewend aan het lawaai van de pub beneden en aan mijn kamergenoten, maar toch ben ik wel blij om verder te gaan. Morgenochtend vroeg vlieg ik daarom verder naar Adelaide (halverwege Melbourne en Perth) en ga ik eens kijken wat daar te beleven is. Via een meisje in mijn kamer heb ik een goed hostel doorgekregen wat vooral veel rustiger is, dus heb ik daar nu 3 nachten bij geboekt. Het is momenteel erg rustig daar, dus het is geen probleem om wat extra nachten bij te boeken. Ik slaap op een girls dorm (5 personen op 1 kamer) wat me eerlijk gezegd een iets prettiger gevoel bezorgd. Niet dat ik extreem preuts ben en niet in een kamer wil liggen met jongens...maar jongens snurken en zijn over het algemeen wat lawaaieriger (no offense guys) en dus leek dit me een beter plan. Maar wie weet ga ik daar nogop terug komen haha.
Natuurlijk gaat het vertrek uit een stad weer niet zonder slag of stoot, want wederom vertrek ik zo achterlijk vroeg dat er nog geen bussen of trams rijden om naar het vliegveld te komen. Dus ga ik nu een nachtje vliegveld tegemoet, scheelt me wel 70 dollar en ik kan er maar 4 uurtjes minder door slapen. Nou 70 dollar is snel verdiend in 4 uur zeg ik...dus Melbourne Airport: here I come! Over een paar uurtjes stap ik op de tram (zwartrijden is hier de trend) om daarna op de skybus naar het vliegveld te stappen. Vervolgens ga ik me daar een beetje vermaken tot het moment dat ik kan inchecken en twee uur later zal ik voet zetten in Adelaide. Dan ben ik natuurlijk weer te vroeg om in te checken in het hostel, dus ga ik denk ik maar een beetje aan het strand chillen. Toch wel lichtelijk irritant dat het vervoer in zo'n miljoenenstad niet wat beter geregeld is en dat er geen shuttles zijn die naar het vliegveld rijden. Maar op deze manier kan het ook.
De laatste dagen in Melbourne heb ik lekker rustig aan gedaan. Zoals jullie al hebben kunnen lezen, ben ik cultureel opgevoed door Anneke en ben ik dan ook braaf naar verschillende musea geweest. Rembrand, Picasso, Cezanne...ik heb ze allemaal gezien. Foto's houden jullie nog even van me tegoed; op de computers in het hostel hebben ze namelijk geen USB-poorten dus kan ik geen foto's laden. Bovendien heb ik ook weer niet zo veel minuten over. Verder ben ik vandaag even naar het strand geweest. Helaas nog geen bikiniweer aangezien het nog steeds maar rond de 16 graden is hier, maar er een ijzig koude wind waait. Desalniettemin heb ik me prima vermaakt met een boekje, wat muziek en het kijken naar kitesurfing. Ook blijf ik op m'n hoede voor uit de bosjes springende slangen! Achteraf gezien was het trouwens maar goed dat ik niet kon zwemmen: er lag langs de kustlijn een polonaise van kwallen (lekker Kevin!!!) waarbij ik niet graag achteraan aan had willen sluiten. Jullie zien: ook hier laat ik de feestjes weer even aan me voorbij gaan.
In Adelaide zijn de weersvoorspellingen zo'n beetje hetzelfde, maar is er minder wind, waardoor het hopelijk iets warmer zal aanvoelen. Het hostel dat ik daar geboekt heb ligt vlakbij het strand dus het zou lekker zijn als het wat warmer wordt. Overigens blijf ik erg veel moeite houden met het alleen op reis zijn. Langzaam kom ik erachter dat het toch niet helemaal mijn ding is. Natuurlijk leer je veel mensen kennen, maar vaak gaat iedereen zijn eigen weg weer na een tijdje en zoals ik al eerder vertelde, komen de meeste backpackers alleen maar naar Australie om te feesten en te zuipen. Tuurlijk werken ze wel, maar dat is alleen maar om de nodige drankjes te bekostigen en niet om zo veel mogelijk dingen van het land te zien. Om eerlijk te zijn had ik het me allemaal iets anders voorgesteld. Ik ben zelf ook al tegen de nodige problemen aangelopen: zo heb je om te werken een TaxFileNumber nodig; iets dat je normaal gesproken bij je visum krijgt, maar wat ik om wat voor misterieuze reden dan ook niet gekregen heb. Goed, het aanvragen van dit nummer duurt dus ongeveer een maand en tot die tijd kan ik niet legaal werken. Op zich heel relaxed natuurlijk, maar ' Oz' is echt vreselijk duur! Misschien dat ik in een hostel kan schoonmaken en dan geen verblijfkosten hoef te betalen, maar dat moet ik nog even afwachten. Eerst maar even komende nacht op het vliegveld overleven!
Groetjes Melina
Van ontbijt met geweren naar slapen met Amy Winehouse
Daar is dan weer een verhaaltje van mij! Deze keer nog verder van huis: Melbourne, Australia! Gisteren avond ben ik hier aangekomen na een vlucht van 7 uur, deze keer niet business class, maar wel met huilende kinderen naast me. Naar het vliegveld in Kuala Lumpur vanaf mijn hotel heb ik maar een taxi genomen en kunnen regelen dat ik vroeg ontbijt (lees 5 uur 's ochtends) kon krijgen. In het hotel waren inmiddels 1000 mannen gearriveerd die aan het trainen waren voor de nationale herdenkingsdag in Kuala Lumpur op 31 augustus ter herinnering aan de onafhankelijkheid. Ze waren van de politie, marine, luchtmacht en weet ik wat nog meer en droegen allemaal vrolijk een machinegeweer met zich mee. Dus daar sta je dan als meisje van 22 jaar in een lift tussen een handvol gewapende, zwetende mannen met grote machinegeweren die natuurlijk ook mee naar het ontbijt gingen. Aan de ene kant waarschijnlijk de veiligste plek in Kuala Lumpur, maar aan de andere kant voel je je toch wat ongemakelijk.
Goed, dat achter me gelaten te hebben, bevind ik me inmiddels in een hostel waar het naar mijn mening net een ietsiepietsie te gezellig is: muziek tot 4 uur in de nacht, en dan ook echt hard (keihard meeschreeuwen met Amy Winehouse schijnt hier een van de lokale bezigheden te zijn en dan het liefste zo vals mogelijk); overal mensen (in sommige bedden liggen zelfs twee mensen); met als gevolg dat er ook overal condooms liggen (nee niet in verpakking meer helaas); met als gevolg dat je eigenlijk niet echt rustig meer staat te douchen als je je bedenkt wat daar allemaal al niet gebeurd is. In eerste instantie zou ik in een kamer met 9 andere mensen slapen, maar toen ik aankwam kreeg ik te horen dat ik een upgrade zou krijgen, dus nu slaap ik in een kamer met twee jongens. Achteraf gezien alle redenen om daar blij om te wezen dus. Die ene jongen is grote Indische student en de andere een English bloke form Leeds. De eerste zit al 4 jaar in dit hostel
Laat ik nog heel even teruggaan naar Kuala Lumpur waar ik de tweede dag naar een leuk park ben geweest en me (wederom) uren vermaakt heb met verdwalen. Gelukkig helpen de Maleisiers zelf daar graag een handje bij door je drie verschillende kanten op te sturen haha. Ik heb ook lekker gezwommen in het zwembad en een beetje gerelaxed. Al met al kijk ik best wel leuk terug op Kuala Lumpur, al is het een stad waar ik denk ik niet zo snel weer heen zou gaan. Vandaag echter weer iets heel anders, buiten het feit dat het zeker 20 graden scheelt tussen KL en Melbourne, is het hier gewoon weer erg westers. En dat betekent dan ook westerse prijzen! Grappig dat je na twee dagen al zo verwend kunt raken aan een zeer goedkope levensstijl. Ik moet hier dus erg oppassen niet te veel geld uit te geven en dat vooral besparen op eten; dat houdt dus in zelf koken in het hostel. Ja dames en heren, het leven van een wereldreiziger gaat niet over rozen haha!
Inmiddels heb ik al veel van Melbourne gezien samen met Keith en Pahbhu die, geloof het of niet, al die tijd dat ze hier al zijn nooit verder dan het einde van de straat en hun werk zijn geweest. Ongelooflijk hoe mensen zo kunnen verschillen. In plaats van dat de plaatselijke bevolking mij dus de stad laat zien, was het andersom. Wel heel erg gezellig, toch ga ik er morgen liever in mijn eentje op uit. Er is hier een groot kunstgedeelte (Anneke!) en daar ga ik proberen wat musea te bekijken. Kortom: ik vermaak me wel.
By the way, ik heb een Australische simkaart gekocht en zodra ik dat allemaal opgewaardeerd heb zal ik het nummer even geven aan diegenen die daar in geinteresseerd zijn. Op die manier kan ik wat goedkoper contact houden met het thuisfront :).
Nou dat was weer een redelijk uitgebreid verhaal(tje). Toch ben ik er maar een half uurtje mee bezig
Tot het volgende reisverhaal! Groetjes en knuffels Melina!
Daar gaan we dan!
Ja luitjes, zo staat het laatste verhaal vol in het teken van voorbereidingen, nu zit ik gewoon al in Kuala Lumpur! Na een slapeloze nacht was het dan toch echt zo ver...afscheid nemen. Nooit gedacht dat ik daar zo verschrikkelijk veel moeite mee zou hebben, maar het viel me erg zwaar. Met betraande oogjes ben ik de douane doorgelopen en naar de gate gegaan. Overigens ging dit laatste niet zonder slag of stoot, want Malaysia Air wilde me bijna niet meenemen. Ik hoor een aantal van jullie al denken: ' moet je er maar niet zo crimineel uitzien', maar dat was niet het geval. Mevrouw aan de balie vertelde mij namelijk dat ik met een enkel ticket Australie niet binnen zou komen, waarop ik reageerde dat ik de Australische ambassade heb gebeld, omdat ik dit inderdaad zeker wilde weten en daar vertelde een medewerkster (notabene zelf Australische) dat ik gewoon het land betreden kon met een enkel ticket, als ik maar kon aantonen dat ik genoeg geld op mijn rekening heb staan. Jullie weten allemaal dat ik de laatste twee jaar op andersmans zakken heb geteerd (haha), dus geld genoeg. Nou zo gezegd, zo gedaan, maar madammeke gooide even flink roet in het eten door te melden dat Malaysia Air een beleid voerde dat dat dus niet mocht. Slik! Eerlijk gezegd kwam er een klein sprankje hoop in me opborrelen (Yes! Ik hoef toch niet te gaan :D), maar toch maar even naar een oplossing gezocht bij een informatiebalie, wat eerder een geldrollersbalie is. Ik kon daar terplekke een ticket van Sydney naar New-Zeeland boeken en dan kon ik wel gewoon mee...moest ik wel even 400 euro voor neertellen. Daarbij misschien leuk ter informatie dat Kevin en ik inmiddels dus wel een ticket geboekt hebben voor betreffende rit en dat we 440 Australische dollar kwijt zijn in totaal (omgerekend iets van 260 euro ofzo). Dat hebben we dus maar even niet gedaan! Met een beetje vissen, bleek dat ik wel gewoon naar Kuala Lumpur kon, omdat ik daar immers een ticket had dat laat zien dat ik weer wegga en dan kon ik daar een ticket boeken. Stress om niets dus eigenlijk. Toen ik daarna bij een andere incheckbalie kwam, werd het verhaal nog mooier, want die grondstewardess zei er helemaal niets van! Later sprak ik in de wachtruimte een meisje die me een uitdraai van de Australische Immigratiedienst liet zien waar inderdaad opstaat dat je dus gewoon met een enkeltje het land binnen mag. Toch hebben we maar even het zekere voor het onzekere genomen en een ticket gekocht, die moeten we immers toch kopen.
Goed, tot zover begin Schiphol en ik begrijp goed dat jullie nu al op het puntje van je stoel zitten en dat is maar goed ook...want het wordt zo'n lang verhaal dat jullie anders behoorlijk pijn in jullie zitvlak krijgen, haha! We continue...
...In de wachtruimte van Schiphol wordt er ineens op mijn schouder geklopt door Paul met de mededeling dat hij een goeie plek voor me geregeld heeft in het vliegtuig! Eerst zou ik 3 stoelen naast elkaar krijgen, wat natuurlijk al echt super relaxed is aangezien je wel 12 uur moet vliegen, maar eenmaal in het vliegtuig aangekomen kreeg ik nog een upgrade: naar de business class!!! Ik zeg...vanaf nu alleen maar business class voor mij, haha! Heerlijk in de watten gelegd: zo veel gegeten dat ik in Kuala Lumpur niets meer hoef te kopen (ook mede dankzij de flight purser die mij om de haverklap 'stiekem' zakjes met nootjes, bananen, appels en koekjes toestopte). Het beste en meest relaxte van de business class is natuurlijk dat je helemaal languit kunt liggen. Dus helemaal uitgerust en twee kilo zwaarder kwam ik van het vliegtuig af. Paul, bij deze echt super bedankt! Dit alleen al was een ervaring die ik nooit zal vergeten
Dan het vliegveld in Kuala Lumpur, echt super poeppie groot, maar wel weer handig dat je met een soort van monorail snel naar je bagageband gebracht wordt. Even was het spannend, want mijn rugzak kwam natuurlijk als laatste, maar naar even een snelle check of ik alles nog had en beter nog, of ik niet ineens meer dingen in mijn tas had...zakjes met gek waspoeder ofzo, heb ik een ticket voor de taxi gekocht. Dit is echt een ideaal systeem, want zo kan je dus nooit afgezet worden door de taxichaffeurs. Omgerekend was het ritje van ruim 45 minuten ongeveer 15 euro, echt geen geld dus, zekerniet als je bedenkt wat je in NL betaald voor zoiets. Ik kwam om 07.30 uur al aan in mijn hotel, met als gevolg dat ik niet kon inchecken nog. Met een beetje diplomatiek gezwets heb ik het toch voor elkaar weten te krijgen dat ik er wel al inmocht, met als gevolg dat ik nu niet meer afkom van de baliemedewerker...heb inmiddels al de stekker van de telefoon eruit getrokken! Maargoed, dat is dan maar zo, ik kon wel gewoon even lekker douchen en omkleden en al met al stond ik om 9.00 uur vanochtend al bij de monorail om de stad te verkennen. De grootste dingen heb ik inmiddels gezien: Kuala Lumpur Tower, Petronas Towers (helaas niet ingeweest...helemaal uitverkocht, misschien morgen nog, maar hoorde van Nederlanders die er net uitkwamen dat het ook niet echt heel erg de moeite waard is, zeker niet als je een beetje hoogtevrees hebt), KLCC winkelcentra, parkjes, leuke straatjes...kortom...de oorzaak van een zestal blaren. Wel allemaal leuk om te zien hoor, maar Kuala Lumpur is toch niet echt mijn stad; beetje rare mensen af en toe, groot contrast tussen rijk en arm, gehaast (en dat terwijl de gevoelstemperatuur toch zo rond de 35 graden ligt...mede dankzij de vele en heftige regenbuien). Wel leuk voor twee dagen, maar ben daarna wel blij dat ik weer doorga. Ik denk dat de rest van Maleisie leuker is.
Nou, nu zit ik dus dit verhaaltje te typen in een internetcafe, met op de achtergrond de melodieuze klanken van voorbijrazend verkeer, karaokende meisjes, tabaksrokende-tandenloze kwebbelaars en watervallen. Mensen op motors (God weet waarom ze in dit weer op de motor stappen, maar ok) hebben inmiddels zwembandjes op en de auto's staan ver tot boven de velgen onder water en uit de toeters komen alleen nog maar belletjes. Nat dus! Wel dus even de ultieme gelegenheid om even het eerste wereldreisverhaal te typen.
Voor nu denk ik dat jullie wel weer even genoeg hebben van mijn gebabbel, ik gazo weer zwemmend naar mijn hotel terug en duik daar niet al te laat mijn bed in. Ik weet het, erg saai, maar zo'n reis en ook wel emotioneel afscheid gaat je niet echt in je koude kleren zitten. En daarbij ben ik ook gewoon best wel lui :p.
Goed, tot het volgende reisverhaal maar weer!
Groetjes Melina
P.S. Bedankt trouwens iedereen voor jullie leuke reacties en lieve mailtjes en smsjes :), zo moet ik het wel vol kunnen houde in mijn eentje eventjes. Toch mis ik jullie wel heel erg hoor!
P.S.2. Misschien leuk om te weten, dat ik zelf ook een heuse bezienswaardigheid ben; mensen hebben een foto gemaakt van het feit dat ik maar 228 keer in de Petronas Towers pas en de inwoners hier ongeveer 400 keer haha!
Planning :)!
Na even wat gepuzzel en het erop naslaan van de bosatlas, hebben we toch maar even een planning opgezet. Zonder planning is het natuurlijk ook erg ondernemend, maar het is ergens ook wel erg handig, zeker als je van tevoren visa, hotels en vluchten moet regelen. Bovendien kun je wat gerichter informatie opzoeken en daarbij ook nog eens een duidelijker inzicht in geplande uitgaven krijgen....kortom....plannen is handig!
Al met al hebben we de volgende route een beetje uitgestippeld:
Ik vlieg via Kuala Lumpur naar Melbourne, Australie en reis dan 5 maanden in m'n eentje langs de westkust van Australie, richting Cairns. In Cairns pik ik Kevin op van het vliegveld en zullen we samen nog een maand de oostkust van Australie onveilig maken tot aan Sydney. Tot zover was het een bekend verhaal... Vanaf Sydney vliegen we naar Nieuw-Zeeland (waarschijnlijk Christenchurch) en doen we het zuidereiland om vervolgens verder te gaan op het noordereiland. Dan vliegen we vanaf Auckland naar Indonesie. Daar doen we Java, Sumatra en Borneo aan. Van daaruit vervolgen we onze trip naar Taiwan. Op al het technisch spul staat altijd: ''made in Taiwan'', nou ik wil wel eens zien waarom dat dan wel daar vandaan komt. Daarna gaan we door naar Japan en Zuid-Korea. Noord-Korea slaan we over en we gaan dan verder naar China. We reizen de oostkust af van Peking naar Shanghai naar Hong Kong. Ergens aan het einde van China zullen we Thailand ingaan. Het plan is hier (althans voor mij) om een paar dagen in een Boeddhistisch klooster te gaan zitten voor meditatieleer. Kevin gaat in die periode dat ik aan het afzien ben een goed boek lezen over het Boeddhisme
Nou op zich is deze planning wel aardig dachten we zo! Natuurlijk is het hier en daar aardig flexibel, want er is nog niets vastgelegd qua vluchten en dergelijke.
Verder heb ik nog een aantal dingetjes wat duidelijker uit kunnen zoeken. Ten eerste de zorgverzekering; als je een reisverzekering (uitgebreid) bij Elvia afsluit, en je bent langer dan 8 maanden in het buitenland dan kun je (ben je zelfs verplicht om dat te doen) je zorgverzekering opzeggen en alleen een reisverzekering met complete medische dekking aanhouden. Wat dus heel veel geld scheelt. Hiervoor moet je je uitschrijven bij de gemeente, wat in mijn geval allemaal geen probleem is om te doen. Een ander punt dat wel even de moeite waard is om uit te zoeken is de bank waar je een rekening bij hebt lopen. Pinnen in het buitenland is niet altijd kosteloos en vaak is het wel even de moeite waard om uit te zoeken bij welke bank je de minste kosten op je bord krijgt. Ik heb een betaalpakket bij de Postbank en betaal voor het pinnen geen transactiekosten.
Al met al weer een stapje dichterbij gekomen!!
Groetjes Melina
Bijna is het zover!!
Nog eventjes en dan is het echt zover! Melina's going down under! Na heel veel dromen, sparen, uitzoeken (nouwja dat uitzoeken laat hier en daar nogal wat te wensen over, maar ik heb nog eventjes om de laatste dingen kort te sluiten) en boeken, gaat het 26 augustus dan toch echt gebeuren: mijn wereldreisje!
Ik zeg wel wereldreisje, maar klein wordt 'ie zeker niet; het is de bedoeling dat ik ongeveer 2 jaar zal gaan rondreizen. Om te beginnen eerste een overstap in Kuala Lumpur (2 dagen) voordat ik in Australie voet aan land zal zetten, Melbourne om precies te zijn. Eenmaal daar aangekomen. zal ik de eerste week in een hostel in Melbourne verblijven, zodat ik eerst even een beetje kan wennen (en vooral chillen) en van daaruit kan bekijken waar ik heen wil. Zoals je dus nu wel zult begrijpen, heb ik inderdaad helemaal niets geboekt verder, onder het mom ''gaan met die banaan'' zie ik vanzelf wel waar ik uitkom. Als ik het ergens niet leuk vind, dan ben ik zo weer vertrokken; heb ik het wel naar mn zin dan blijf ik wat langer plakken. Ik zal dus ongeveer 5 maanden alleen door Australie trekken, en werken...ja helaas, ik kan niet 2 jaar lang alleen maar vakantie vieren
Op zich dus best een redelijke planning, al zeg ik het zelf, haha! Verder geldt eigenlijk: als het geld op is, is het op en dan kom ik weer terug. Op zich heb ik aardig veel gespaard en is het levensonderhoud natuurlijk een stuk goedkoper in bepaalde werelddelen vergeleken met Nederland, maar ergens zal de bodem van mijn spaarpotje toch wel in zicht komen. Toch was er van de week weer even een financiele meevaller: ik kwam erachter dat ik geen ziektekosten hoef te betalen (als ik me uitschrijf bij de gemeente) en genoeg heb aan mijn reisverzekering alleen. Wat me dus over een periode van 24 maanden ongeveer 2400 euro scheelt!. Nou, dat zijn toch best leuke berichten! Momenteel ben ik dus nog bezig met de laatste voorbereidingen, maar mentaal ben ik er wel redelijk klaar voor!
Vanaf nu ga ik regelmatig een stukje schrijven en op deze site zetten, zodat familie en vrienden op de hoogte blijven van wat ik allemaal aan het uitspoken ben. Tips, vragen, reacties van alle soorten (ehm, behalve zwaar negatieve dan
Groetjes Melina
P.S. voor verdere voorbereidingen, zie ook de site van Kevin: http://kevinonderweg.reismee.nl/